فراموشی...
کاش ای تنها امید زندگیمی توانستم فراموشت کنم
یا شبی چون آتش سوزان عشق
در مهیب سینه خاموشت کنم
کاش احساس نیاز دیرینه ات
از وجودم چون وجودت دور بود
یا که من هرگز نمی دیدم تو را
یا در آن شب چشمانم کور بود
پرواز را به خاطر بسپار!
دلم گرفته است...به ایوان می روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را به خواطر بسپار
پرنده مردنی است...
بازیه بازنده ....
عشق یه بازیه، انسان هم یه بازیچه و دل هم بازیکنه.
این بازی دو برنده داره که عاشقند.
این بازی با یک نگاه آغاز می شه ولی به این راحتی به پایان نمی رسه و وقتی به دوران اوج خودش می رسه که دو عاشق مثل دو پلک به هم نزدیک می شن و جدا کردن اونا دشوار می شه . این بازی پایان داره ولی پایانش اینقدر تلخه که حد نداره.....
درسته این بازی با مرگ به پایان می رسه ولی دو دل عاشق هیچ وقت جدا نمی شن...
هر بازی بازنده داره و بازنده بازی عشق خوده عشقه............